Laka japońska - konserwacja i złotnictwoRybnik laka wykład Autor: Muzeum w Rybniku, Opublikowano: 2012-09-22 Muzeum w Rybniku, 26 wrze?nia 2012 r., godz. 17.00
J. Lukaszczyk
http://www.muzeum.rybnik.pl/informator/11/ Naturalna żywica drzewa lakowego. Produkt toksyczny, powoduj?cy uczulenia i oparzenia. Wyroby z laki ciesz? się ogromnym zainteresowaniem na całym ?wiecie. Znana ze swoich wła?ciwo?ci od ponad 6000 lat trafia do Japonii z Chin. Swoj? popularno?ć zdobywa w póĽnym okresie Heian i Kamakura. Lak? pokrywano praktycznie wszystko (drewno, papier, metal, kamień, tkaninę).Jest doskonałym ?rodkiem zabezpieczaj?cym przed korozj? i wilgoci?. Zbierana jest w okresie maj?sierpień za pomoc? skrobaków (100?200 gramów) z jednego drzewa (wiek ? minimum 15 lat). Przedmioty codziennego użytku były bardzo często zdobione. Na lace kładziono złoto, srebro, macicę perłow?, różnego rodzaju glinki. Stosowano przeróżne techniki. Wyj?tkowo piękne to: maki-e oraz take-urushi. Uzyskane wypukło?ci to specjalno?ć wybitnych artystów. Proces rozpoczynał się od odpowiedniego oczyszczenia laki surowej,i dodania barwnika. Pamiętać należy o tym, że wyodrębniono zarówno produkt o powierzchni błyszcz?cej jak i matowej. W zależno?ci od potrzeb artystycznych, mog? być zastosowane razem lub zamiennie. Zanim artysta przyst?pi do pracy, musi lakier przefiltrować przez specjaln? bibułę aby oddzielić ewentualne zanieczyszczenia. To bardzo ważne, ponieważ efekt naszej wielomiesięcznej pracy może być odwrotny. Lakę nakładamy wielowarstwowo (od 5 do 100 warstw). Odstawiano j? po każdym malowaniu na około 48 godzin. Wszystko jednak zależy od temperatury, wilgotno?ci i efektu jaki chcemy osi?gn?ć. Procesy krystalizacji tego produktu zachodz? bardzo wolno. W zależno?ci od zastosowanej przez nas techniki, wyczekiwanie na kolejny etap może trwać nawet powyżej 7 dni. Nie jeste?my w stanie niczego przy?pieszyć, a w rzeczy samej zmienić. To naturalne cykle, które możemy jedynie korygować i sprawdzać. Na pocz?tku używana jest laka tzw ?podkładowa?, następnie wewnętrzna, za? na samym końcu laka o doskonałych parametrach-wysokiej klasy. Podczas konserwacji, należy dokładnie zbadać podłoże, przyczepno?ć i stan w jakim znajduje się odnawiany przedmiot. Trzeba zbadać technikę oraz rodzaj zastosowanych materiałów. Nie jest to łatwe, ponieważ zmiany jakie zaszły w przedmiocie, s? nieodwracalne. Laka z biegiem czasu zmienia swoje zabarwienie, traci połysk oraz jego intensywno?ć. Nie jeste?my w stanie odtworzyć pierwotnego koloru a jedynie dopasować się do stanu obecnego. Trzeba ogromnej cierpliwo?ci, aby to co zostało przez nas zaplanowane, mogło pojawić się po kilku miesi?cach. Kolejne warstwy s? szlifowane i polerowane. Procesy powtarzane się wielokrotnie. Na naniesion? cienkim pędzlem lakę sypany jest złoty proszek, srebro, węgiel drzewny, czy pył wulkaniczny. Przedmioty s? inkrustowane i rzeĽbione. Wszystko w idealnej sterylno?ci. Końcowym procesem jest tzw. Zabezpieczenie powierzchni. Staranno?ć i precyzja, to co?, co cenione jest tu najbardziej.
Brak komentarzy - bądź pierwszy i skomentuj.Tylko zalogowani użytkownicy mogą pisać.
|
